زالاوا

زالاوا اولین فیلم بلند من است. تمام تلاشم این بود تا این فیلم، پیش از هرچیز بیان‌کننده‌ی من باشد، تجربه‌ها، خاطرات و تصاویری که از کودکی دیدم به عنوان یک کرد ایرانی که پدر و مادرم با دو فرقه‌ی متفاوت شیعه و سنی بودند. پدربزرگ‌هایم دو زندگی متفاوت از هم داشتند. یکی مرد مذهبی و ساده‌ای بود که بیشتر به زندگی پس از مرگ باور داشت و دیگری یک مرد ماتریالیستی که همین زندگی و مادیات برایش گنجینه بودند. مشغله‌ی فکری من از جایی شروع شد که پدربزرگ مذهبی‌م برای اولین بار در مورد جن با من حرف زد، به عنوان یک کودک وقتی در مورد این موجود نامرئی ساخته شده از جن شنیدم، وجود آن را زیر سوال بردم اما جرات نداشتم درمورد آن صحبت کنم و درنهایت خودم را مجبور کردم تا این داستان را باور کنم چون نمی‌خواستم جن‌ها مجازاتم کنند و راستش را بگویم، در این زمینه، ترس‌هایم بر منطقم پیشی گرفت. داستان فیلم من از جایی شروع شد که سال‌ها پیش، پدرم قصه‌ی یکی از دوستانش را گفت که با بستن سنجاق به لباس خود، توانسته بود جن‌ها را به بردگی خود درآورد. این یک رئالیسم جادویی مطلق بود و شگفت‌انگیز، آنجا بود که پدرم این داستان را کاملا باور کرده بود و به آن اعتقاد داشت. همانجا بود که داستان فیلمم را پیدا کردم. «اعتقاد» موضوع اصلی فیلمم بودُ وقتی بعدها فهمیدم ما انسان‌ها هیچ چیز نیستیم به جز باورها و اعتقادهایمان و گاهی باید به باورهایمان نگاه کنیم و این نگاه کردن، ما را به شک و تردید و باعث بازنگری در اعتقادات سخت و تعصب‌های بیجای ما می‌شود. این آغاز تراژدی است و تراژدی شروع آگاهی است